Το Χριστόψωμο το έφτιαχναν οι γυναίκες με ιδιαίτερη φροντίδα και υπομονή. Για το χριστουγεννιάτικο τραπέζι, το Χριστόψωμο είναι ευλογημένο ψωμί. Το κόβουν ανήμερα τα Χριστούγεννα, ανταλλάσσοντας ευχές. Την προπαραμονή των Χριστουγέννων, την Ημέρα των Αγίων Δέκα, έσφαζαν τους χοίρους που είχαν ανατραφεί κυρίως με βελανίδια, χουμά και αποφάγια. Από το σφάξιμο του χοίρου δεν πετούσαν τίποτα. Από το κρέας παρασκεύαζαν λουκάνικα, ομαθιές, τσιλαδιά με τη χοιροκεφαλή, απάκια από λουρίδες ψαχνού κρέατος καπνισμένες στο τζάκι, σύγκλινα (κομμάτια κρέας μισοβρασμένα και αποθηκευμένα σε κιούπι) μαζί με τη γλίνα (το λίπος) που τα βοηθούσε να διατηρηθούν πολλούς μήνες τα μαγείρευαν με πατάτες. Τα έθιμα του χριστόψωμου και της σφαγής του χοίρου διατηρούνται και σήμερα από ορισμένες οικογένειες.

Τα παλιά χρόνια η «τρομερή» για την εποχή αρρώστια χολέρα, είχε μολύνει πολλούς κατοίκους στα γύρω χωριά. Λέγεται ότι στο Παρασπόρι δεν μολύνθηκε κανένας επειδή οι εκκλησίες που περιβάλουν το χωριό, του Αγίου Γεωργίου (νεκροταφείο), των Αγίων Κωνσταντίνου και Ελένης, του Αφέντη Χριστού και του κάτω Άι Γιώργη, σχηματίζουν σταυρό και θεωρήθηκε ότι ο «σταυρός» προστάτευσε τους κατοίκους του χωριού.

Λέγεται από κατοίκους του χωριού, ότι στο παρελθόν, μετά τα μεσάνυχτα ακούγονταν έντονα ήχοι που έμοιαζαν στο κτύπημα των πετάλων του αλόγου. Ο θρύλος "λέει" ότι ήταν τα πέταλα του αλόγου του Αγίου Γεωργίου, που κατέβαινε στο χωριό από τον ουρανό από μονοπάτι που σχηματίζουν συγκεκριμένοι αστερισμοί, έκανε τον γύρο του χωριού και στην συνέχεια έφευγε από την πλευρά της εκκλησίας προστατεύοντας έτσι τους κατοίκους του χωριού...