ΠΑΡΑΣΠΟΡΙ         

Απέκτησες όνομα βαρύ και γυνοφοβικό  ανάμεσα στον ανδρόκοσμο της Στείας, από το μίσανδρο εκείνο τόλμημα που φέρεται πως τόλμησε μια τραγική σου θυγατέρα κι έγινες μαντινιάδα σκωπτική στα στόματα των ποιητάρηδων των αθυρόστομων.     Μα κάποτε έγινες γαληνερό λιμάνι για τους ξεριζωμένους της Μεγάλης Στεριάς,  αυτούς που κάποιοι Λιμανιώτες έβλεπαν σαν παρίες και παρείσακτους με μισό μάτι,  τους πρώην ευκατάστατους,  τους πρώην αρχοντανθρώπους. Μ’ εκείνο το μισό κι αγριεμένο μάτι που είδαν και του λόγου μου, σαν τόλμησα, ο τλήμων, κάποτε,

να πω δύο λόγια αγάπης κι ανθρωπιάς απ΄ άμβωνος για τους πρώην ευκατάστατους, τους πάντα αρχοντανθρώπους.                  Αυτούς που νοικοκύρεψαν φιλόπονα κι αγίασαν μ΄ ευσέβεια Μικρασιατική το πρώην τουρκοχώρι και τόκαμαν φιλόχρηστο, το μικρό αρχοντοχώρι, το Στειακό το Παρασπόρι.