Είναι του γνωστού οθωμανικού τύπου με το τόξο αφού στο Παρασπόρι κατοικούσαν αποκλειστικά οθωμανοί (το 1834, 15 οικογένειες και το 1881, 48 οικογένειες με 224 άτομα). Πάντως στην απογραφή του 1671 δεν αναφέρεται, ίσως γιατί και τότε κατοικείτο μόνο από Τούρκους και η απογραφή αυτή απογράφει μόνο χριστιανικές οικογένειες που πλήρωναν τον κεφαλικό φόρο (τζιτζιγιέ= ciziye). Αποτελείται από ένα δωμάτιο- δεξαμενή του οποίου το πίσω τμήμα εισέρχεται στο διαμορφωμένο πρανές και έτσι δεν είναι περίοπτο. Το ύψος της πρόσοψης που είναι κτισμένη από πωρόλιθο φθάνει το 1,65 μ. ως τις γούρνες, και το πλάτος της, το 1,94 μ. Το ύψος του τυμπάνου του τόξου είναι 1,28 μ., όσο και το πλάτος του. Το ελαφρά προεξέχον τόξο στηρίζεται σε παραστάδες με επίκρανα, ύψους 0,58 μ. Στο επάνω μέρος του τυμπάνου υπάρχει θυρίδα 0,20 Χ 0,25 μ. και βάθους 0,22 μ. στο εσωτερικό της οποίας υπάρχει πωρόλιθος με παράσταση εξάκτινου αστεροειδούς κοσμήματος εγγεγραμμένου σε εξάγωνο και όλο αυτό σε κύκλο. Ο σημερινός κρουνός αναμφισβήτητα είναι νεότερος αφού κάτω από αυτόν διακρίνονται οι κλεισμένες σήμερα θέσεις των παλαιών. Κάτω από τον κρουνό υπάρχουν δύο γούρνες χαμηλού ύψους (0,25 μ.). Την πρόσοψη στέφει κορνίζα. Η κρήνη ανακαινίσθηκε καλαίσθητα το 2010 με πρωτοβουλία του Πολιτιστικού Σύλλογου και δαπάνη του Δήμου Σητείας.
Ο χώρος της ¨Κάτω Βρύσης" ανακαινίσθηκε ριζικά το 2012 από τον Πολιτιστικό Σύλλογο με διαμόρφωση επιπέδων, σκαλοπατιών, πέτρινων πεζουλιών στα πρανή και τοποθέτηθηση φώτων και ξύλινων τραπεζοκαθισμάτων, αναδεικνύοντας τον καλαίσθητα και πλέον αποτελεί χώρο αναψυχής αλλά και "τόπο" πραγματοποίησης του ημερήσιου παραδοσιακού πανηγυριού ανήμερα της Παναγίας στις 15 Αυγούστου.
ΜΑΝΤΙΝΑΔΕΣ ΓΙΑ ΤΗΝ ΚΑΤΩ ΒΡΥΣΗ
Όποιος περνά και δε σταθεί να κατεβεί στη βρύση,
μόλις περάσει τη στροφή θα το μετανοήσει.
Γιατί εάν τα πόδια του κι’ αθρώσεις του πονούνε,
αν κατεβεί και πιεί νερό ευθύς θα γιατρευτούνε.
Κι’ αν έχει πέτρα στη χολή γίνεται θαύμα μέγα,
γιατί η πέτρα ξεκολλά και πέφτει ομπρός στη φλέγα.
Κι’ αν είσαι πετραμύγδαλο με σιδερένια υγεία,
κατέβα, κάτσε, πιές νερό να νιώσεις ευτυχία.
Όποιος κι αν την επισκεφτεί δε θα το μετανιώσει,
πίνει και παίρνει αγνό νερό χωρίς να το πληρώσει.
Στίχοι Γεωργίου Εμμ. Πετρουλάκη